Over mij

LEER MIJ KENNEN

Hi! Ik ben Eefje

Ik ben Eefje van der Velden (36 jaar). Ik woon samen met mijn vriend en twee zoontjes van 3 en 5 jaar oud in Utrecht. Ik ben een liefdevolle en enthousiaste moeder, een gedreven en professionele ondernemer en lifecoach voor moeders met jonge kinderen.

Vroeger wilde ik alles goed doen. Inmiddels ben ik niet meer zo streng voor mezelf en kies ik vanuit mildheid. Hierbij zet ik mezelf op nummer 1. Juist om vandaaruit ook goed te kunnen zorgen voor mijn kinderen, mijn omgeving en mijn onderneming. De basis om goed voor mezelf te kunnen zorgen bestaat voor mij uit herkennen en erkennen wat op dat moment nodig is. Dat kan per situatie verschillend zijn en dat blijft een ontdekkingsreis. De ene keer is dat energie en activiteit opzoeken, de andere keer juist naar binnen keren of ontspanning zoeken. Mijn ontspanning haal ik uit tennissen, yoga, wielrennen, mediteren, podcasts luisteren, boeken lezen, veel buiten zijn in de natuur én de speeltuin, alleen zijn en als het even kan ook gewoon even lekker ‘niksen’.

‘Het aangaan’ is een omschrijving die mij op het lijf is geschreven. Hiermee doel ik op het ontdekken en bewandelen van mijn eigen pad en hierbij regelmatig stilstaan of het nog de juiste weg is voor mij. In beweging komen is soms spannend, maar maakt me tegelijk sterk en krachtig. Woorden die mij verder omschrijven en wat anderen in mij waarderen zijn verbinding maken, tot denken aan zetten en mobiliseren. Ik word blij van in verbinding zijn en echt contact maken. Ik zet aan tot denken en kan beweging op gang brengen omdat ik zowel inhoudelijk als in de communicatie tot de kern kan komen. Dit doe ik met de nodige flair én een dosis enthousiasme. Ik ben ondernemend met organisatietalent, initiatiefrijk en vind het leuk om mensen en ideeën samen te brengen.

“We don’t have to do all of it alone. We were never meant to.” - Brene Brown

Mijn verhaal

Geen roze wolk
De eerste jaren van het moederschap waren voor mij bepaald geen roze wolk. Tijdens mijn eerste zwangerschap in 2015 kreeg ik last van hevige bekkeninstabiliteit, mijn onze oudste zoon was een huilbaby die heel weinig sliep en na de geboorte van onze tweede zoon kreeg ik de diagnose van een postpartum depressie, ook wel postnatale depressie genoemd. Om hiermee om te gaan zette ik steeds het overlevingsmechanisme in waar ik me toen niet van bewust was: niet zeuren, schouders eronder en doorgaan. Ik hield mezelf voor dat het allemaal maar tijdelijk was, dat alle jonge moeders wel zo’n periode doormaken en dat het er gewoon even bij hoort. Ook benaderde ik tegenslagen rationeel en zocht ik vooral praktische oplossingen. Zo stelde ik alles in het werk om mijn kindje maar rust te geven, ging ik meer sporten om mijn bekkenklachten te verminderen, ben ik dichter bij huis gaan werken om mezelf reistijd te besparen, en cijferde ik mezelf weg voor mijn werk, kinderen en partner.

Hard werken, maar steeds meer vervreemding
Naast werken zaten mijn weken en dagen vol met bezoek aan allerlei hulpverleners, waaronder een fysiotherapeut, een psychosomatisch fysiotherapeut, een psycholoog, een coach, een masseuse, een haptotherapeut en een bedrijfsarts. Alleen maar omdat ik het idee had dat dit zou helpen. Hoe harder ik mijn best deed en aan mijn problemen zou werken, hoe sneller ze over zouden gaan. Dat is wat ik kende en altijd al deed. Maar tegelijkertijd raakte ik steeds meer vervreemd van mezelf.

De goede dingen gaan doen
Door me op een gegeven moment over te geven aan de storm waar ik in zat, door te gaan ervaren wat zich aandiende, rust te nemen en de juiste hulp in te schakelen kon ik een proces inslaan om emoties toe te laten en ging ik mijn leven herwaarderen. Ik ontdekte wie ben ik, waar ik voor sta, wat ik wil en hoe ik mijn kinderen wil voorleven. Deze zware en donkere periode heeft me uiteindelijk dichter bij mezelf gebracht en mijn relaties met mijn dierbaren enorm versterkt. Het heeft me doen inzien dat ik in feite heel erg perfectionistisch was en dat dit voortkwam uit een faalangst en het gevoel niet goed genoeg te zijn. Ik leerde weer om te voelen, te ervaren en te leven in het hier-en-nu. Ik stelde me open voor de yogafilosofie, meditatie, de kracht van ademhaling en de kunst van het niks doen, kreeg meer waardering voor de natuur en combineerde dit met mezelf uitdagen op de racefiets. Ook durfde ik weer te dromen van een toekomst. Ik maakte een reis van mijn hoofd naar mijn hart, kwam hierdoor in contact met mezelf en mijn omgeving en maakte de omslag van de dingen goed willen doen naar voor mij de goede dingen doen.

Wat het me heeft gebracht
de verandering naar het moederschap me juist veel dichter bij mezelf heeft gebracht. Het heeft me veel méér dan moeder gemaakt. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor!
Met mijn kennis en ervaring help ik andere moeders met jonge kinderen bij deze reis om de stappen te kunnen gaan zetten om ruimte voor zichzelf en balans te kunnen vinden in het leven. Ik reis dan ook heel graag met jou mee om te ontdekken wat voor jou nodig is om het leven te leven waarin jij de moeder kunt zijn die je wilt zijn en waar jij elke dag blij van word en energie van krijgt!

“De kleine dingen? De kleine momenten? Ze zijn niet klein” – Jon Kabat-Zinn